In plaats van ontslag op staande voet een ontbinding van arbeidsovereenkomst. Voor de lezer, jurist of geen jurist is dit een interessante vraag want hoe ver gaat de rechter nu in zijn beslissing. Ik neem u mee naar de bellende buschauffer. Uiteraard is bellen achter het stuur niet toegestaan, dat weten we allemaal. Toch kom ik geregeld buschauffers tegen met één hand aan het stuur en één hand met een telefoon aan het oor.
Vormt u zich op voorhand nog geen oordeel over de zaak. Dat zou wel heel gemakkelijk zijn want dan stel ik u meteen de vraag of u wel eens een mobieltje aan het oor heeft gehad in een motorvoertuig, al was het maar één keer. En ja, die keer telt ook mee.
Overigens was arriva geen partij in dit geding!
Het ging om een arnhemse buschauffer van 60 jaren oud die al vanaf 1979 in dienst was bij de busmaatschappij. Hij reed een rit met passagiers terwijl hij een telefoongesprek voerde. Een passagier plaatste dan ook de volgende tweet: “Chauffeur van deze bus belde ook handheld rond halte Rijnhal! Ik zou bijna denken dat sommige chauffeurs ook ebt dom zijn!”, gevolgd door een tweede tweet: “voor de duidelijkheid: terwijl de bus reed.”
Nadat de buschauffeur hiermee werd geconfronteerd. De buschauffeur zegt dat het hem niet meer bij staat dat hij handsfree heeft gebeld. Dit heeft de buschauffeur verklaard op 26 maart van dit jaar. Op 30 maart van dit jaar wordt er opnieuw een gesprek met de buschauffeur aangegaan waarbij hij ontkent en verwijst naar zijn brief van 26 maart dat hij dit niet meer kan herinneren. Vervolgens wordt hij geconfronteerd met camerabeelden waarop te zien is dat hij twee maal telefoneert en de telefoon daarbij aan zijn rechteroor houdt. Tevens is te zien dat de buschauffeur op het moment dat hij stilstaat in de bus een sigaret rookt en deze op enig moment naar buiten gooit.
De chauffeur krijgt na de confrontatie met de beelden direct ontslag op staande voet en per brief van dezelfde datum wordt dit schriftelijk bevestigd.
Op 2 april 2015 doet de gemachtigde van de buschauffeur een beroep op de vernietigbaarheid van deze beëindiging. In het kort beroept hij zich op objectieve en subjectieve redenen en stelt dat volgens de richtlijnen cameragebruik onrechtmatig is gehandeld omdat niet de medewerkers hiermee geobserveerd worden maar de passagiers.
De rechter moest op dit vlak een afweging maken tussen enerzijds de privacywetgeving en anderzijds de waarheidsvinding van deze zaak waarbij waarheidsvinding voorrang kreeg op de privacywetgeving.
Toch heeft de rechter geoordeeld dat ontslag op staande voet een te zware straf is. Het strenge beleid was pas kort daarvoor ingevoerd en laat ruimte voor minder zware sancties. Bovendien was ontslag op staande voet in vergelijkbare zaken ingetrokken en weegt de kantonrechter de leeftijd van de chauffeur, de lengte van zijn dienstverband en zijn functioneren als buschauffeur mee.
Niettemin heeft de rechter de arbeidsovereenkomst ontbonden omdat er sprake was van een vertrouwensbreuk tussen de directie en de buschauffeur waardoor een langer dienstverband onhoudbaar is geworden.
Conclusie is dat er altijd speelruimte is in de beoordeling die de rechter heeft. Hoe langer het dienstverband hoe zwaarder dit meeweegt tot behoud van een baan. Is een regel net geïntroduceerd dan weegt de rechter dat ook mee in zijn beoordeling. Het feit dat de buschauffeur ontkende leidde uiteindelijk tot een vertrouwensbreuk.
Bron: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBGEL:2015:4355
Mr. Wynold Dijkstra van Groene Hart Juristen
